باید همه‌ی جانداران رو زمین بمیرن

بعد برای دوستانت شیرین‌زبانی کنی

بعد کمی هم غم‌انگیز باشی

بعد هم...

من هم اینجا می‌نشینم و قول می‌دم موهام رو کچل کنم تا زخم‌هام هوا بخوره

و قول دیگه‌ای هم می‌دم که دیگه چیزی رو باور نکنم

حالا می‌تونم یه ریشخند صادقانه بزنم

افکار هجوم می‌آورند.

تو سرت را می‌دزدی.

از عمر من کاسته می‌شود.

و تو از پیری می‌هراسی.

افکار هجوم می‌آورند.

من شکست می‌خورم.

جهان خمیازه می‌کشد.

و تو از پیری می‌هراسی.

اندام‌های حسی‌ام به من دروغ نمی‌گویند.

من از کار افتاده‌ام.

بینی من کیپ شده، دست‌هایم لمس شده و چشمانم کور.

با این ازکارافتادگی برای خودم هم جای تعجب است که این واژگان خویش را به من نسبت می‌دهند.

چیزی در من به یغما رفته است. شما ای کلمات! راز آن را می‌دانید؟